Schrijfsels van Erik Persoons

Welkom op mijn stek. Dwaal gerust even rond over de verschillende tabbladen,

hoezeer je ook je best doet om verloren te lopen

 je komt altijd ergens terecht.

 

Een eerste commentaar:

7 maart '16 - Jimmy Moons:

"het is een heel goed boek, spannend van begin tot einde, een mooi einde ik ben blij............."

Zeer mooie recensie gehad van CEES VAN RHIENEN, HEBBAN-recensent

De grootste passie van de in het Belgische Peer woonachtige Erik Persoons zijn, naast zijn vrouw en twee dochters, schrijven, cultuur en literatuur. Daarnaast kan hij enorm genieten als hij de jeugd op zijn eigen wijze kan interesseren en betrekken bij deze activiteiten. Zonder enige professie op dat gebied begrijpt hij de jeugd en wordt alom gerespecteerd en geaccepteerd door deze eigenschap. Het is dan ook niet zo heel vreemd dat in zijn laatst verschenen thriller Kaakslag, een belangrijke rol is weggelegd voor twee jeugdige personen.

Joyce Vanduren, midden dertig, is pas gescheiden en druk om met haar 10-jarige dochter Kiara een nieuwe toekomst op te bouwen. Ze vindt daarbij een nieuwe omgeving essentieel en belangrijk voor het succes. Vanuit de stad verhuist ze naar een kleine gemeente, overzichtelijk qua infrastructuur en bevolking. Voor Kiara betekent dat afscheid nemen van haar vriendinnen en nieuwe proberen te vinden op de school die ze gaat bezoeken. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig als gedacht en de enige met wie ze contact krijgt is de 11-jarige Tim. Ze vinden elkaar leuk, hebben samen plezier en ook buiten de school trekken ze samen op.

Als Tim merkwaardig gedrag vertoont, hoort Joyce van zijn moeder dat de jongen lijdt aan MCDD (Multiple Complex Developmantel Disorder), een ziekte waarbij het soms moeilijk is onderscheid te maken tussen werkelijkheid en fantasie. Tim’s moeder vindt het belangrijk dat de twee kinderen met elkaar op blijven trekken omdat de jongen nooit eerder een vriendje heeft gehad. Joyce heeft haar bedenkingen, maar haar moedergevoelens overheersen en Kiara en Tim brengen steeds meer tijd samen door.

Kaakslag is qua menselijke emoties een breed opgezet verhaal. Primair zijn er twee kinderen die samen een vriendschap proberen op te bouwen, ieder vanuit hun eigen heden, verleden en geestelijke capaciteiten. Daarnaast lukt het de auteur bijzonder goed om de zorg die beide ouders om hun kind hebben, specifiek en concreet te maken. Het meest belangrijke in dit verband zijn niet zozeer de verbale communicaties maar het formuleren van persoonlijke gedachten, door de diverse personages opgetekend dan wel beredeneerd.

Die keuze en de uitwerking ervan verdient een compliment voor de auteur. Het geeft het geheel ook een sterke psychologische lading en betrokkenheid waardoor lezers het verhaal in gezogen worden. Opeenvolgend ontwikkelt er zich een dreiging vanuit de snelgroeiende vriendschap in combinatie met niet verklaarbaar gedrag van de directe omgeving. 

Erik Persoons bezit een feilloos fingerspitzengefühl om al deze schakeringen op het juiste moment en in precieze proporties, in het verhaal te integreren. Als dan ook nog de psychische dreiging zich ontwikkelt tot fysiek gevaar, zijn alle beschikbare kleuren in ruime mate aanwezig. Door die volledigheid en belichting vanuit meerdere facetten, stemt het lezen van Kaakslag tot nadenken en oplettendheid. Naast het leesplezier lijkt de educatieve waarde zeker niet te verwaarlozen.

Review:  door Tom VDS 30 maart 2016

Opnieuw een slapeloze nacht, onder de schemerlamp! :)

Er word weleens gezegd dat het nieuwe boek van Erik Persoons moeilijk in één categorie te plaatsen is. Als ik er een gooi naar zou doen zou ik zeggen; Een psychologisch-suspense-drama met een vleugje whodunnit.

Suspense is een Engelse term die zoveel betekend als "afwachten in spanning" en dat is precies wat we van heel dichtbij meemaken in dit boek. Stel je voor dat je als net gescheiden moeder, op een nieuwe locatie, je 10 jarige dochter verliest en daarna machteloos een politieonderzoek moet afwachten... Of is er toch iets dat je kan doen? Joyce vermoed dat het dorp en zijn inwoners meer weten dan ze doen doorschijnen. Als ze haar dochter levend wil terugzien, zal ze de puzzel moeten oplossen, maar het dorp geeft wel heel traag de stukjes vrij. Ondertussen tikt de klok...

Een sterke prestatie van Erik Persoons, die met zijn twee eerste boeken liet zien dat hij kon schrijven, maar met dit boek toch echt wel de homerun sloeg.

Conny Schelvis

Niet zomaar een thriller

Kaakslag – Erik Persoons – Kramat – 315 blz.

In Kaakslag maken wij kennis met Joyce. Na haar moeilijke scheiding verhuist ze met dochtertje Kiara van de stad naar een dorpje. Haar tienjarige dochtertje heeft moeite met de verhuizing en om contact te maken met nieuwe vriendjes. Ze heeft alleen contact met de bijzondere Tim, zoon van de dorpsarts. Het gezin van de arts staat in hoog aanzien in het dorp en veel wordt daarom goed gepraat, zelfs het aparte gedrag van Tim. Tim is een verwarde jongen die stemmen hoort in zijn hoofd en meestal in een fantasiewereld leeft. Hij wil niets liever dat Kiara deel uit kan maken van zijn fantasiewereld. Hij wil samen met haar een draak gaan verslaan. Dan verdwijnen Kiara en Tim en de zoektocht houdt de gehele dorpsgemeenschap bezig.

Kaakslag is niet zomaar een thriller, het is een meer dan spannend verhaal en het laat zich niet echt in één hokje laat stoppen. Op de voorzijde heeft de uitgeverij ‘suspense’ als genre aangegeven en dat is het inderdaad wel. Daarnaast neigt het ook wel een psychologische thriller of een wat duistere roman.

Ik wist niet goed wat ik met de titel aan moest. Moest ik het letterlijk nemen of slaat het juist op de psychische dreun die de personages in het verhaal te verwerken krijgen. Ik moet wel zeggen dat de bondige titel samen met het angstige meisje op de coverfoto mij wel nieuwsgierig maakte.

Kaakslag wordt chronologisch verteld. Daarnaast zijn er fragmenten uit het dagboek van Kiara en lees je de gedachtewereld van Tim. Deze stukken zijn in een ander lettertype neer gezet. Wat op zich wel prettig is voor de loop van het verhaal.

De schrijver heeft veel aandacht voor de personages. Hij werkt ze goed uit. Ook de manier om dingen uit te leggen, veelal in gesprekken tussen de personages , is goed verweven in het verhaal. Als de moeder van Tim namelijk aan de moeder van Kiara uit gaat leggen welk ziektebeeld Tim heeft, komt dit heel natuurlijk over en is het niet een stapel feiten die je om de oren krijgt. Hierdoor blijft het verhaal doorlopen en prettig leesbaar. Ook krijgt het verhaal nog een bijzondere wending. Je weet wel al snel welke personages fout bezig zijn en wie er meer weet. Maar wat er precies is gebeurd en wat voor rol deze personen spelen bij de verdwijning van de kinderen en of het goed afloopt met de kinderen houdt de lezer tot het laatste moment bezig.